Loslaten van wat er is geweest

Vanmorgen, tijdens het uitlaten van mijn hond, kwam ineens een gedachte bij mij binnen, ‘loslaten van wat is geweest’. Dus niet dat ik mijn hond moest loslaten, die loopt in het bos altijd vrij en gaat zijn gang wel. Ik had ook niets in mijn handen dus dat was het ook niet.

Ik heb de afgelopen periode best vaak lopen denken aan wat ik de komende jaren nog wil gaan doen. Ik heb mijn praktijk en daar heb ik het naar mijn zin. Ik vind ook niet alles even leuk zoals de marketing en een blog schrijven valt nog weleens tegen. Dan heb je een mooi idee en doe ik er vervolgens 3 dagen over om het op papier te zetten. Dat duurt zo lang dat het goede gevoel al weer weg is.

Perfectionisme

Ik weet (ondertussen) dat ik perfectionistisch ben, ik gigantisch tegen mezelf kan zeuren dat het nog niet goed genoeg is. Alles moet echt perfect zijn voor ik het doorzet. Bij marketing op Social Media kost het me dan soms ook uren voor ik denk: ‘en nou is het klaar maar eigenlijk kan dit nog net iets …..’                                                                                                                 

Een ander voorbeeld: Ik schilder graag en als ik lang op één onderdeel bezig ben en het gaat niet naar mijn zin, dan ben ik in staat om over het hele schilderij Gesso te smeren (een soort witsel) zodat ik weer helemaal overnieuw kon beginnen. Het commentaar wat ik tijdens schilderlessen kreeg en hoe dom kan je zijn! En dat is dus mijn grootste bottleneck, het moet allemaal TE goed!

Nou heb ik de afgelopen jaren wel steeds meer geleerd dat het nooit helemaal perfect kan zijn of worden en wat ik perfect vind is voor een ander ‘geinig’ of ‘ziet er wel leuk uit’. En ik maak me druk over een punt, komma die (bij wijze van spreken) niemand opvalt.

Waar komt de vraag vandaan?

Bleef dus de vraag, waarom ineens loslaten? Wat kan ik loslaten? En waarom? Na een paar honderd meter kwam ineens het gevoel van ‘mijn verleden’ binnen. Geen idee waarom. Iedereen heeft een verleden, je komt allemaal ergens vandaan en je hebt geleefd zoals je dacht dat je het goed deed. Dat is voor mij niet anders geweest. Er zijn uiteraard dingen gebeurd die ik liever niet had willen meemaken. Daar heb ik niet altijd of geen inspraak in gehad. Het hoort bij je zoals ademen en het brengt je waar je nu bent.

Dus loslaten…. Wat heb ik los te laten?

Ik merk dat ik mijn praktijk, in mijn leven mezelf teveel tegenhoudt. Als coach ondersteun ik anderen met levensvragen, stel de juiste vragen die beantwoord worden of die meegenomen worden voor een later moment. De vragen die ik aan mijn klanten stel komen uit mijn hart en zijn oprecht. Als ik mezelf vragen stel komen ze ook uit mijn hart maar geef ik mezelf ALTIJD de gewenste antwoorden. En daar heb ik dus niks aan heb want het is precies wat ik zelf horen wil. Ik maak de antwoorden passend voor mezelf Lekker dan!

Dus loslaten…. Waar loop ik ‘tegenaan’, wat speelt er op dit moment waardoor ik niet verder kom? De laatste tijd denk ik steeds meer aan de toekomst, er gebeurt zoveel in de wereld dat ik soms achter mijn oren krabbel. Ik ben alleen en wat ga ik doen? Wat gaat er gebeuren als ik “oud’ word?

En dan is er dat, wat je niet wilt…

Ik heb datzelfde gesprek met mijn klanten; Wat moet je loslaten of heb je los moeten laten? Als je kanker hebt (gehad) of er is kanker in het gezin dan gebeurd er iets in je leven. Het leven veranderd in een splitsecond, het moment dat je hoort dat…… Je leven wordt ook nooit meer helemaal hetzelfde als ervoor. Je lichaam krijgt na de chemo’s of bestralingen, eventueel een operatie, een enorme knauw. Zowel lichamelijk als geestelijk krijg je een gigantische klap te verwerken. Ik heb helaas geen andere manier om te vertellen.

Voor ieder mens, ieder persoon is het anders. Angst, zelfbeeld en de toekomst zijn punten waar je je bewuster van bent geworden. En denk erom, dit kan voor iedereen anders zijn! In de sessies gaan we hier ook dieper op in. De reden die is bekend maar wat is angst voor jou? Wat doet angst met je, ga je vechten, vluchten of bevriezen? Wat is er veranderd aan je zelfbeeld? Wat zie je in de spiegel, wat is er echt veranderd? Hoe zie jij je toekomst? Hoever kijk je en waarom ben je er bang voor?

Wat is er nu anders?

Voor je te horen kreeg dat je iets in je lichaam hebt of had wat er niet thuishoort, hoe keek je dan? Wat zag je dan op dat moment en wat zie je nu? Was je dan niet bang, hoe zag je jezelf dan? Waarom is je toekomst nu anders dan voor je ziek werd? Ik snap heel goed dat er veel veranderd is, misschien anders bent gaan kijken naar bepaalde zaken. In hoeverre ben jij veranderd of ben je vanuit een ander standpunt gaan kijken?

Tijdens de sessies gaan we samen deze gesprekken aan, waar zitten jouw kwaliteiten die je laten zien dat jij niet veranderd bent. De wereld om je heen is hetzelfde gebleven, alhoewel er tegenwoordig wel heel veel gebeurd. Wat er is veranderd, dat ben jezelf. Je bent vanuit een ander punt gaan kijken, gaan voelen. Je weet en beseft dat het leven eindig is en dat je er geen invloed op hebt. Je beseft nu des te meer dat je iets aan te kijken hebt en nu de kans hebt om jouw leven te leven zoals jij het wilt.

En daar is tie weer….

En dan kom ik weer bij mijn eigen loslaten van vanmorgen. Ik ging steeds dieper denken, wat heb ik… wat is er aan de hand en waarom kan ik hier niet opkomen?

Op een bepaald moment liep Bo, mijn hond, het bos in omdat hij iets hoorde of rook. Hij bleef nogal lang weg en ik ben maar gaan kijken waar hij was. Ik kwam op een open plek waar een omgevallen boom lag en de zon heel mooi op scheen. Mijn eerste reactie toen ik de omgevallen boom zag, was: ‘ik heb niks los te laten, ik heb iets afgesloten”.

Mijn perfectionisme is niets anders dan het verbergen van mijn onzekerheid, wat anderen van mij vinden en een sterke vorm van controle. Ik merk dat ik steeds meer mijn perfectionisme aan het loslaten ben.

Wat is er veranderd?

Dat heb ik onder andere te danken aan Bo. Ik heb hem sinds april vorig jaar en een hond verhaard nou eenmaal. Hij heeft tenminste haar, ik ben alles al kwijt 🙂 In het begin liep ik tig keer per dag met een Swiffer door het huis, overal lagen knuffels of speeltjes. Ik dus schoonmaken en opruimen. Kan je tegen een hond zeggen dat ie zijn speelgoed moet opruimen, staat ie je aan te kijken ’tuurlijk….not?’ Dat heeft mij mijn ogen geopend. Het is netjes en schoon en soms mag het ook minder netjes zijn als je je voetstappen maar niet ziet in het stof. Dus het huis is schoon maar rommeliger dan ooit geweest. Als je over speelgoed kunt heenstappen wordt het ook makkelijker om minder moeilijk te doen over andere zaken. Best wel lekker om niet constant alles onder controle te houden.

Veranderingen die je leven bepalen

Ik merk nu ook dat mijn onzekerheid zo enorm veranderd is. Het is bijna verdwenen. Het maakt me niet meer uit wat anderen van mij vinden. Ik ga nu in korte broek, een t-shirt en slippers boodschappen doen en dat was een jaar geleden ondenkbaar! Warm of niet, ik liep in lange broek, een overhemd en nette schoenen!

‘Je kunt niet meer terug naar het begin.

Maar je kunt wel beginnen waar je nu bent

en het einde veranderen’

– C.S. Lewis –

Ennu….volgende keer is mijn blog korter 🙂 ik zie nu pas dat het bijna een krant is geworden